Het was en is nog steeds mijn overtuiging dat het mijn (levens)missie is om mensen te helpen in de ontwikkeling van hun passies en talenten. Ik wist het al van in mijn kindertijd, toen gaf ik in het ‘atelier’ van mijn vader workshops ‘avant la lettre’ voor de kinderen (meisjes) uit mijn buurt. Daarna volgden jeugdwerk, vormingswerk en professionele opleidingen. Sinds einde de jaren ’80 heb ik ‘coaching’ mee op de kaart gezet in België en Nederland.
Zowel mijn privéleven als mijn professionele leven ondergingen schommelingen en ik kwam meer dan eens in een uitdagende situatie terecht. Het ondernemen liep niet altijd van een leien dakje. Dat had steeds te maken met mijn privéleven. Het is blijkbaar lang een constante geweest dat ik moest leren omgaan met verlies. Mensen overleden veel te jong, mijn tweelingbroer, mijn partner, enkele van mijn ‘ongeboren’ kinderen en later natuurlijk ook mijn ouders.
Toch was het mijn veerkracht en mijn focus op mijn passies die mij professioneel op de been hielden en waardoor ik opnieuw kon groeien. Toch niet alleen dat. Op 42-jarige leeftijd draaide mijn leven totaal om. Ik leerde ook dat door niets te doen er ook niets kwam. Bij de pakken blijven zitten, lost niets op.
Ik ontwikkelde meerdere methodieken en tools waardoor ik mijn klanten kon helpen. Eigenlijk ben ik altijd een pionier geweest, wegen banen waar anderen mee verder kunnen. Ik geloof dat ik ook daardoor verschil kan maken. Op mijn eigen, spontane wijze tools aanreiken en uitbouwen.
